Pasterka

Ptaki niby dzwoneczki cieszą się kolędą –
Chrystus nam się narodził i nowe dni będą.

Do stajni betlejemskiej aż od brzegów Wisły
z ptakami smukłe sarny dziwować się przyszły. 

Wiewiórka zęby szczerzy i w niebo się patrzy,
jak dwa gołębie płyną na błękitnej tarczy. 

I kwiaty, choć to zima, czas mroźny i cichy,
niosą mirrę, kadzidło i złote kielichy. 

I pawie przyfrunęły z krajów cudzoziemskich,
by swe pióra przyrównać do skrzydeł anielskich. 

A mały Chrystus smutny w drzwi patrzy i czeka,
by pośród witających zobaczyć człowieka.
                                                                          J. Liebert